پول خرج کردن مادران

 

چگونه از پس مخارج و فشارهاي مالي و چيزهاي ديگر برآييم؟
 

شايد تا قبل از تولد نوزادتان به صورت جدي به خريدن شلوار يا لباس تازه فكر نكرده باشيد. حالا هم كه مادر شده‌ايد، خود را در تنگناي مالي مي‌بينيد يا شايد هم احساس تقصير مي‌كنيد.
در بررسي جامعِ بيش از 3000 مادر و زنان باردار، مركز كودك متوجه كوهي از نگراني‌هاي مالي و همينطور ترس از نداشتن احساس تقصير كافي از عادات خرج و پس‌انداز در آنها شده است.
اين روزها بزرگ كردن بچه هزينه بسياري برمي دارد، بنابراين منطقي به نظر مي‌رسد كه ما مادرها دايم به پول فكر كنيم. اما فراتر از اينها، مسئله احساسات ناشي از نحوه خرج، ولخرجي و پس‌انداز هم وجود دارد. بنابراين مركز كودكان به سراغ متخصصان، يعني مشاوران مالي و روانشناسان متخصص در امور مالي رفت تا دريابد چگونه مي‌توان فشار مالي را از بين برد. در ادامه اين مقاله به يافته‌هاي مهم، راهنمايي‌هاي متخصصان و راههاي كسب اعتماد به نفس در شرايط مالي خود دست خواهيد يافت.

يافته 1: درباره نحوه مخارج خود احساس گناه مي‌كنيم
 

آمار مهم57: درصد از مادرها وقتي براي خودشان پول خرج مي كنند، احساس گناه دارند.

دلايل پشت آن:
 

كيت لوينسونِ روانشناس كه برگزاركننده‌ي كارگاههايي براي كشف رابطه احساسي زنان با پول است مي‌گويد احساس تقصير از خرج كردن، چيزي است كه بين همه زنها شايع است چون ما هنوز اين طور تصور مي‌كنيم كه نيازهاي ما اهميت كمتري دارند. و وقتي هم كه مادر مي‌شويم، خواسته‌هاي خودمان در آخرين سطر اولويت‌ها قرار مي‌گيرند. لوينسون معتقد است «در نگاهي عميق‌تر، ما فكر مي‌كنيم ارزشهاي ما به واسطه‌ي مراقبت از ديگران حاصل مي‌شوند». گري بوفون متخصص امور مالي و نويسنده، با مادران مختلف و حتي ثروتمندي كار مي‌كند كه وقتي مي‌خواهند چيزي را كه واقعا به آن احتياج دارند بخرند، آشفته خاطر مي‌شوند. بوفون مي‌گويد «وقتي به آنها توصيه مي‌كنم كه اول از همه به فكر خودشان باشند، جوري نگاهم مي‌كنند انگار ديو سه سرم».
بزرگ كردن بچه‌ها اين روزها آنقدر هزينه‌بر است كه بسياري از زوجين احساس مي‌كنند بعد از مخارج ضروري مثل مراقبت از كودك، لوازم نوزاد، و پوشك چيز زيادي باقي نمي‌ماند. به علاوه، اگر دست از كار بكشيم و خانه‌دار شويم يا مرخصي زايمان بدون حقوق بگيريم، اغلب وضعيت مالي مان وخيم‌تر هم مي‌شود. حتي اگر نشود هم خيلي از مادران از خرج كردن پولي كه خودشان به دست نياورده‌اند دچار عذاب وجدان مي‌شوند. لوينسون مُراجعي را به خاطر مي‌آورد كه بعد از ترك شغل معلمي ديگر تمايلي به خرج كردن نداشت – با اين كه خانواده متمولي داشت. لوينسون مي‌گويد «او مي‌توانست براي بچه‌ها خريد كند، اما براي خودش نه. از اين كه به شوهرش وابسته باشد احساس ناراحتي مي‌كرد، و احساس مي‌كرد كه اگر احتياجاتش را كم كند، اين قدر احساس دين به شوهرش نخواهد داشت».
بچه دار شدن براي بسياري از خانواده‌ها به منزله شوك مالي است. خيلي سخت است كه از قبل پيش‌بيني كنيد كه كودكتان با چه سرعتي رشد مي‌كند و لباسهايش برايش كوچك مي‌شوند و كلاسهاي من و مامان يا استخدام پرستار بچه چه هزينه‌هايي برمي‌دارد. بودجه شما دچار ضربه‌اي ناگهاني مي‌شود – و با ترس و احساس ِ گناه از خرج كردن تحليل خواهيد رفت.

چه مي‌توان كرد:
 

كانداس بار، مشاور مالي و يكي از موسسان موسسه آموزش مالي زنان توصيه مي‌كند، برنامه مخارج خود را تنظيم كنيد. يك ماه هزينه‌هاي خود را دنبال كنيد، بعد نگاهي به ضروريات (هزينه مسكن يا اجاره، تسهيلات زندگي و پس‌اندازها) و موارد غيرضروري داشته باشيد و ببينيد در كجاها مي توانيد صرفه جويي كنيد.
اگر مي‌توانيد، مبلغي را براي مخارج «اضافي» مثل تفريحات، بيرون رفتن، خريد و امثالهم كنار بگذاريد. بوفون مي‌گويد «به اين ترتيب، احساس مي‌كنيد كه خرج كردن براي خودتان به‌حق است، چون همه چيز را برنامه‌ريزي كرده‌ايد. وقتي فكر نكنيد كه داريد از حق زهرا مي‌زنيد و خرج زهره مي‌كنيد، صرف مبلغي براي خودتان راحت‌تر خواهد بود.» بسياري از زوجين براي چنين مخارجي از كارت اعتباري مشترك استفاده مي‌كنند چون آنها را متوجه مقدار مخارج خود مي‌كند.
فرقي نمي‌كند در خانه با كودكان مانده‌ايد، كمتر از شوهرتان كار مي‌كنيد و درآمد داريد، يا بيشتر درمي‌آوريد، مهم اين است كه احساس كنيد شريك مالي شوهرتان هستيد. درباره احساس خود نسبت به خرج كردن با هم صحبت كنيد و مطمئن شويد كه هردوي شما به يك اندازه درگير امور مالي هستيد. اين به معني پرداخت قبض‌ها، و تسويه حساب ماهانه و اقرارنامه‌هاي بانكي با هم است.
اگر در حالت عادي قبض‌ها را با كمك هم نمي‌پردازيد، درگير شدن در اين كار بخشي از نگراني شما در خصوص امور مالي را كم مي‌كند. و معمولا اگر مراقب حساب بانكي باشيد، همسرتان درك بهتري از بودجه خانواده خواهد داشت. مطمئن شويد كه با همسرتان درباره نحوه خرج مبالغ باقيمانده هر ماه بعد از پرداخت قبوض توافق داريد. ژاكلين پلومز روانشناس مي‌گويد «به اين ترتيب، هيچكس احساس نخواهد كرد كه سرش كلاه مي‌رود».
مادراني كه در خانه كار مي‌كنند، بر اساس آمار قادرند سالانه 15000 تومان بابت نقشهايي چون خانه‌داري، آشپزي، مربيگري در مهدكودك، رانندگي ون، و روانشناسي و ديگر شغلها درآمد داشته باشند.
كمتر خانواده‌اي مي‌تواند همزمان شش نفر را استخدام كند، اما متخصصان توصيه مي‌كنند كه بر اساس بودجه خانوادگي، حقوقي را براي والديني كه در خانه مي‌مانند در نظر بگيريد. اين عيني ترين راه پي بردن به اهميت همكاري پدر يا مادر در سلامت مالي خانواده است و به او كمك مي‌كند دچار احساس گناه از خرج كردن نشود.
اگر از جمله والديني هستيد كه در خانه مي‌مانيد و وقت اضافه كمي داريد، گزينه‌ي ديگر كسب درآمد از طريق كار در خانه است. بعضي از والدين لباسهاي كوچك شده‌ي فرزندانشان را از طريق اينترنت به فروش مي‌گذارند؛ برخي ديگر حرفه خود را ادامه مي‌دهند، و برخي ديگر لوازم دست ساز مي‌فروشند يا طراحي لباس مي‌كنند.
هنوز آن قدر وقت نداريد كه براي خودتان خرج كنيد؟ اليويا ملان، سخنگوي شغلي، مربي مالي، و نويسنده‌ي چهار كتاب درباره پول و روابط مي‌گويد «خرج‌هاي غيرمعمول را تجربه كنيد، كارهايي را كه در حالت عادي براي خود نمي‌كنيد. خودتان را مجبور كنيد تا براي چيزهايي پول خرج كنيد كه به شما احساس دوست داشتني شدن و شادابي مي‌دهد». ملان مي‌گويد به جاي خريدن اشيا، به خرج كردن براي چيزهايي كه به روح و روان شما كمك مي‌كند فكر كنيد، مثل دوره‌اي آموزشي در كالج محلي. نتيجه‌اش چيست؟ آمادگي ذهني بهتري براي رسيدگي به خانواده خود خواهيد داشت. بوفون مي‌گويد «هفته‌اي يك بار انجام كارهاي خوب براي خودتان ضروري است، حتي اگر كوچك باشد».
يافته 2: ما فقط بهترين‌ها را براي كودكانمان مي‌خواهيم.
آمار مهم: 90درصد از مادران ترجيح مي دهند كه چيزي براي كودكانشان بخرند تا براي خودشان. 61 درصد بيشتر براي لباس كودكانشان خرج مي‌كنند تا خودشان.
دلايل پشت آن:
توجيه ولخرجي براي كودك شما آسانتر است، مخصوصا اگر براي اسباب‌بازي يا عروسكي باشد كه به رشد ذهني او كمك كند يا او را بخنداند. نورما فشباخ، روانشناس رشدي و باليني و استاد بازنشسته‌ي مطالعات روانشناسي آموزش در دانشگاه كاليفرنياي لس آنجلس معتقد است با اين كار احساس مي‌كنيد كه داريد كار مهمي را به انجام مي‌رسانيد.
حتي مي‌توانيد به نيابت از كودكان خريد كنيد چون رابطه نزديكي با كودك خود داريد. و انجام اين كارها با نقش مادري شما همراه مي‌شود. ملان مي‌گويد «خودمان را نان‌آور خانه مي‌دانيم بنابراين خريدن براي آنها واكنشي طبيعي است: "دلم مي‌خواهد بچه‌ام احساس كند استثنايي است، زيبا است، و دوستش دارند» .
فيشباخ مي‌گويد «ما در جامعه‌اي كودك سالار و مادي‌گرا زندگي مي‌كنيم بنابراين همه‌اش خريد، خريد و خريد». و لوينسون مي‌گويد «خيلي از ماها احساس مي‌كنيم كه مادرهاي خوبي نيستيم مگر اين كه به بچه‌ها هرچه بيشتر كه مي‌توانيم بدهيم».
دليل ديگري هم براي ولخرجي مادران در حق كودكانشان وجود دارد: گناه. بوفون مي‌گويد «خيلي از والدين از اين كه نمي‌توانند به فرزندانشان وقت يا توجه كافي مبذول دارند، احساس گناه مي‌كنند. بنابراين مي‌خواهند آن را با هديه و چيزهايي شبيه اين جبران كنند».
چه مي‌توان كرد:
بوفون مي‌گويد «اگر نيازهاي ضروري كودك را برآورده كرديد، هر كار ديگري غيرمجاز است. اين كه هر از گاهي هديه‌ي خاصي براي فرزندتان بخريد خوب است، اما بايد حواستان باشد كه چرا اين كار را مي‌كنيد. والدين معمولا اين كار را به دلايل شخصي خودشان مي‌كنند، و اغلب ربطي به نياز كودك ندارد».
لوينسون مي‌گويد «اگر مدام در حق كودكانتان افراط كنيد، هيچ وقت ارزش پول را نخواهند فهميد. اين عملي متعادل‌است چون با اينكه مي‌خواهيد بهترين اسباب بازي و آموزش را براي كودكتان فراهم كنيد، اما بايد به آنها ياد دهيد از زندگي لذت ببرند و بتوانند مشكلاتي را حل كنند كه صرفا با خريدن چيزها و پول خرج كردن به جايي نمي‌رسند».
لوينسون مي‌گويد «بهترين استراتژي نه گفتن به بچه به شكلي منظم است. والدين بايد به كودكانشان ياد بدهند كه چگونه با شرايط نرسيدن به چيزهايي كه مي‌خواهند كنار بيايند». بچه ها بايد بفهمند كه اعضاي ديگر خانواده هم نيازهايي دارند. فشباخ مي‌گويد «راه سالم آن است كه بچه ها ياد بگيرند با اينكه در اولويت هستند، خواست والدينشان هم مهم است».
به خاطر داشته باشيد كه پول خرج كردن براي كودكتان بهترين راه نشان دادن عشق شما به او نيست. بهتر آن است كه وقت خود را به او بدهيد – حتي به روشهايي ساده. به او اجازه دهيد بعد از كار در پختن شام به شما كمك كند، وقت خواب با هم قصه بخوانيد، يا يك وعده غذا را در كنار هم بخوريد.
يافته 3: فكر مي‌كنيم داشتن پول كافي براي بزرگ كردن بچه ها ضروري است
آمام مهم: 68درصد از مادران مي‌گويند پول بيشتر داشتن انجام وظيفه‌ي والديني را آسانتر مي‌كند. 62 درصد مي‌گويند براي داشتن احساس امنيت در قبال آينده‌ي فرزندانشان نياز به پول بيشتري دارند. 57 درصد مي‌گويند كه پول تعيين كننده‌‌ي تعداد بچه‌ها هم هست.
دلايل پشت آن:
خانواده‌ها براي پوشش دادن به نيازهاي اوليه‌اي مثل نگهداري از كودك، سلامت، مسكن، و تحصيلات عالي تلاش بسيار مي‌كنند. اين هزينه‌ها رشد سرسام‌آوري داشته در حالي كه درآمدها راكد مانده يا افت پيدا كرده‌اند. و اگر يكي از والدين كار خود را به خاطر نگهداري از بچه رها كند، فقدان درآمد موجب فشار و نگراني اضافي هم مي‌شود.
برنامه‌ريزي مالي اغلب با بچه‌دار شدن زوجين دشوارتر مي‌شود. اين تعجب‌آور نيست. ما وقت اضافه كمتري خواهيم داشت، حالا چه كسي مي‌خواهد وقتش را صرف تنظيم وصيت نامه و يا سرمايه گذاري كند؟ به علاوه، انقدر گرفتاري داريم كه انگار سرمان در شن گير كرده است. لوينسون مي‌گويد «بيشتر مردم پس انداز كردن را دشوار مي‌دانند، بنابراين اصلا به آينده نگاه هم نمي‌كنيم». اين باعث مي‌شود كه دايم احساس نگراني داشته باشيم كه پول نداريم يا پول كافي نخواهيم داشت.
چه مي‌توان كرد:
ضروري است كه برنامه مالي بلندمدتي تهيه كنيد. اگر به كمك احتياج داريد، سالي يك بار به يك برنامه‌ريز مالي مراجعه كنيد. اين متخصصان ممكن است توصيه‌هايي به شما بكنند كه فكرش را هم نمي‌كرديد – مثلا به جاي سرمايه گذاري روي مدرسه كودك تان، در فلان حساب بانكي شركت كنيد. بابت پولي كه به شراكت مي‌گذاريد مالياتي به شما تعلق نمي‌گيرد و اين شركات شما ممكن است پس اندازي براي شما بشود. بار مي‌گويد «هميشه مي‌شود براي مدرسه پول قرض كرد، و فرزندتان مي‌تواند بورسيه شود، اما شما نمي‌توانيد براي بازنشستگي پول قرض بگيريد.
تصميم بگيريد كه مهم ترين چيز براي شما كدام است. زندگي در خانه‌اي بزرگتر، زندگي بدون بدهي، يا تشكيل خانواده‌اي بزرگ؟ گرفتن چنين تصميم هايي هرگز ساده نيست، اما براي بيشتر خانواده‌ها ضروري است. وقتي تصميم به داشتن بچه‌هاي بيشتر باشد، پول ديگر چندان مهم نيست. لوينسون مي‌گويد «بايد از خودتان بپرسيد چقدر احتياج داريد. آيا مي‌توانيد ساده تر زندگي كنيد؟ ما هميشه تصوراتي داريم كه بايد چيزهايي را قبل از بچه‌دار شدن به دست آورده باشيم، مثلا صاحب خانه شويم. اما خيلي از مردم جهان بدون داشتن خيلي چيزها بچه دار مي‌شوند».
يافته 4: ما مشتاق وقت گذراندن با خانواده‌ايم.
آمار مهم: اگر پول مسئله نبود، 60 درصد از مادران ترجيح مي‌دادند (به جاي خريدن خانه بزرگتر يا ماشين بهتر، نازپروري، يا فرستادن بچه ها به مدرسه خصوصي) بيشتر به سفرهاي خانوادگي بروند؛ 71 درصد مي‌گويند كه حاضر بودند از هزينه‌اي بزنند تا وقت بيشتري براي بچه‌ها داشته باشند.
دلايل پشت آن:
با اين كه مطالعات دانشگاه مريلند در سال 2007 نشان داده است كه مادران امروزي در مقايسه با مادرانشان، در واقع وقت مفيد بيشتري را با بچه‌هايشان مي‌گذرانند، هنوز هم به نظر كافي نمي‌رسد. نيمي از مادران در آن مطالعه گفته‌اند كه وقت كافي براي فرزندانشان ندارند، در حالي كه از كارهاي خانه، خواب، و وقت آزاد خود مي زنند تا در هفته چهار ساعت بيشتر از مادران در سال 1956 با كودكانشان سپري كنند.
شايد به اين خاطر كه سرعت بالا و عدم تمركز در زندگي مدرن لذت بردن از ساعتهايي را كه با بچه‌هاي خود مي‌گذرانيم مشكل تر مي‌كند. به علاوه، زندگي بچه‌هاي ما را انواع فعاليتها پر كرده – تمرين فوتبال، كلاس پيانو، و امثال آن – كه در واقع كيفيت مقدار زماني را كه با خانواده مي‌گذرانيم پايين مي‌اورد.
چه مي‌توان كرد:
برنامه‌ريزي انعطاف پذير كاري روز به روز شايع تر مي‌شود. اگر امكانش هست، با كارفرماي خود درباره ساعات كاري كمتر، تسهيم وظيفه، يا كار كردن در خانه صحبت كنيد. اگر امكان ان وجود ندارد، شايد صبحها بتوانيد كمي ديرتر برويد يا عصرها كمي زودتر به خانه بياييد. به اين ترتيب، مي‌توانيد صبحانه يا شام را با بچه‌ها باشيد، و يك ساعت مفيد بيشتر به وقت خانوادگي اختصاص دهيد.
اگر دقت نكنيد، آخر هفته‌ها مي‌تواند به توده‌اي از وظايف و ماموريت ها تبديل شود. اما برنامه‌ريزي تجربه‌هاي ويژه مي‌توانيد جلوي آن را بگيريد. ملان توصيه مي‌كند «تجربه‌هاي سفرگونه‌اي را به زندگي روزمره خود وارد كنيد. به ديدن جاهاي زيبا مثل پارك يا مناطق حفاظت شده طبيعي نزديك خانه خود برويد. فكر كنيد كه چه چيز سفرهاي خانوادگي را بيش از همه دوست داريد. آيا ساعتهاي آزاد بدون مزاحمت تلفن و ايميل است؟ اگر اين طور است، ترتيب يك روز بدون مزاحمت الكترونيكي با خانواده را بدهيد. يك روز كه در آن از ايميل دور باشيد، اما اگر خوشتان آمد مي‌توانيد چيزهاي ديگر مثل تلويزيون، تلفن همراه، بازيهاي ويدئويي، و كامپيوتر را هم بكلي كنار بگذاريد.
سعي كنيد هر روز با روشهاي خلاق وقت خانواده را بيشتر كنيد. پلومز پيشنهاد مي‌كند كه «زمان غيرمتعارفي پيدا كنيد. براي يك هفته كارهايي را كه انجام مي‌دهيد دنبال كنيد. آيا براي تماشاي تلويزيون بيشتر از بازي با بچه ها يا صحبت كردن با همسرتان وقت مي‌گذاريد؟ تماشاي تلويزيون در وقت خانواده خيلي خوب نيست. سعي كنيد چند ساعت اضافي را در هفته با كمك گرفتن از خدمات تحويل خواروبار خالي كنيد، يا اگر بيرون از خانه كار مي‌كنيد، سعي كنيد بعضي ماموريتها در وقت ناهار شما انجام شوند. اگر تيم ورزشي فرزندتان يا فعاليتهاي ديگر وقت خانوادگي شما را كم مي كند، چند قانون وضع كنيد: مثلا مدتي كودكتان را تنها به انجام يك فعاليت محدود كنيد.
يافته 5: ما به يك زن – يا دست كم به يك خانه دار احتياج داريم.
آمار مهم: اگر مادران امكان كمك گرفتن از كسي بيرون از خانه را داشته باشند، 58 درصدشان در تميز كردن خانه، 29 درصد در شست و شوي لباس، و 24 درصد در آشپزي كمك مي‌خواهند.
دلايل پشت آن:
بنا به بررسي هاي ما، پدران واقعا خود را درگير مراقبت از كودك كرده‌اند. 74 درصد از مادران مي‌گويند كه همسر يا شريكشان مرتبا در مراقبت روزانه كودكان شركت دارند. و جالب آن كه 39 درصد مي‌گويند مادربزرگ يا پدربزرگ در نگهداري روزانه كودك كمكشان مي ‌كنند. با اين حال، مادران اصلي ترين بخش كار خانه را بر عهده دارند. 74 درصد تمام يا بيشترِ كارهاي نظافت و شست و شو ، و 62 درصد تمام يا بخشي از آشپزي را انجام مي‌دهند. ملان معتقد است «مادرها بيشترين فشار و حجم كار را متحمل مي‌شوند. اين كارها شيفت دوم كاري خيلي از مادران است». به علاوه، بيشتر اين مسئوليتها وقتي را كه بايد براي خودتان يا براي بچه‌ها بگذاريد كاهش مي‌دهد.
چه بايد كرد:
ملان توصيه مي‌كند «از بچه هاي مسئوليت پذير در همسايگي خود كه حاضرند با دستمزدي كمتر از يك حرفه‌اي كار كنند كمك بگيريد». يا معامله پاياپاي را براي نظافت يا آشپزي در نظر بگيريد. مثلا اگر شما جواهرسازي را دوست داريد يا مي توانيد چند ساعتي بچه داري كنيد، با كسي كه در عوض حاضر است خانه شما را تميز كند معامله كنيد. همين طور مي‌توانيد به شكل تعاوني در آشپزي و مسئوليتهاي نگهداري از كودك با دوستانتان شريك شويد.
امكانش هست كه با صرف زمان كمتري براي كار خانه و غذاهاي آنچناني وقت بيشتري را به بودن با خانواده اختصاص دهيد.
يافته 6: اغلب خود ما مخارج را مديريت مي‌كنيم.
آمار مهم: مادران معمولا بيشتر از پدران مسئوليت كلي يا عمده‌ي پرداخت قبوض (49 درصد مادران اين كار را به عهده دارند، در مقايسه با 33 درصد پدران) و مديريت حسابهاي بانكي و سرمايه گذاري (44 درصد از مادران در مقابل 31 درصد از پدران) را به عهده مي‌گيرند. همچنين، ما معمولا بيشتر مايليم مسئولِ نظارت بر وضعيت مالي خانواده باشيم (32 درصد مادران در مقابل 19 درصد پدران).
دلايل پشت آن:
تصوير قديمي زن پشت ميز آشپزخانه و پرداخت كننده‌ي قبوض بايد به روز شود. با اين كه بررسي هاي ما نشان مي‌دهند كه مادران هنوز بيشتر مايلند آن وظيفه را به عهده بگيرند، اما روز به روز بيشتر درگير مديريت كلي اقتصاد خانواده مي‌شوند. در نتيجه‌ي بررسي‌هاي ما، مادران امروز مديران مالي زيركي هستند – 51 درصدشان بودجه‌ي خانه‌داري را انتخاب كرده‌اند، 64 درصد حساب بازنشستگي دارند، و 78 درصدشان حساب سرمايه‌گذاري يا پس انداز دارند.
چه مي‌توان كرد:
اين كه مادران زيادي قادر به تصميم گيري هاي مالي براي خانواده هستند، نشانه پيشرفت است. اما از طرف ديگر، اين مي‌تواند منجر به استرس در پس انداز و مخارج شود. به قول لوينسون، «ما اغلب از احتمال اشتباههاي مالي خود مي‌ترسيم».
يكي از راههاي كم كردن فشار آن است كه همسر يا شريكتان را هم به گود بياوريد. بعد، جلسات ماهانه خانوادگي داشته باشيد و در آنها به كليات ماجرا بپردازيد. اهداف مالي شما براي پنج يا ده سال آينده چيست؟ هر ماه، بكوشيد يك قدم براي رسيدن به آن برداريد.
لوينسون مي‌گويد، بعد از آن كه برنامه مخارج خانواده را تنظيم كرديد، از مشورت و حمايت دوستان استفاده كنيد. «زنها درباره همه چيز با هم حرف مي‌زنند – مگر پول. خيلي چيزها هست كه مي توانيم از يكديگر ياد بگيريم».
منبع:www.ninisite.com
/م